حامیان
آخرین خبرها
پوستر کنگره
چهارشنبه های سلامت روان
تاریخ ارسال: 1398-08-08
عنوان مقاله:خودی، خودآگاهی و تاثیر نماز در تقویت آن
نویسندگان: رضا پورحسین - دانشیار روانشناسی دانشگاه تهران
فهیمه بیدست - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه تهران
چکیده مقاله:
نماز نیایشی پاک و خالصانه به درگاه خداوند بزرگ است. بدیهی است چنین خدای حکیم و دادگری، به اعمال بندگان خود نیازی ندارد، اما این انسان است که به این نیروی مافوق نیازمند است و وقتی با او ارتباط برقرار می کند از سرچشمه فیض بیکرانش بهره فراوان می برد. از همین رو، روح نماز، توجه محض به این منشا قدرت و رحمت در عالم است.
مهم ترین اثر این توجه، مصونیت یافتن انسان در برابر آلودگی ها و ناپاکی ها و روی آوردن به نیکی هاست.
خداوند در آیه ی ۴۵ سوره ی عنکبوت می فرماید: (همانا نماز انسان را از فحشاء و منکر بازمی دارد) .بنابراین نماز یک عبادت سازنده و ثمربخش است.نماز گفتگوی انسان با خداست. هرچه این گفتگو خالص تر و با توجه بیشتر باشد، آثار حقیقت نماز بهتر نمایان می شود. از اثرات مهم نماز این است که انسان را از زشتی ها و بدی ها باز می دارد. وقتی که انسان نمازگزار با تمام وجود در محضر خداوند می ایستد و از او یاری می طلبد، این رابطه معنوی در قلب و روح نمازگزار تاثیر گذاشته و او را متحول می سازد.
انسان به وسیله ی نماز در صدد معالجه نفس و بسط کمالات معنوی برمی آید. در بینش اسلامی، اصل بر هشیاری نسبت به نفس و کوشش در جهت معرفت بیشتر نسبت به آن است.
امام علی (ع) می فرمایند: (نهایت شناخت و سودمندترین شناخت ها، شناخت خویشتن محسوب می شود) . از همین روست که سیر و تحول مطلوب شخصیت آدمی و رسیدن به نهایت خودشکوفایی در بستر اندیشه، تواضع، تسلیم و تسبیح میسر و مقدور می گردد و نماز تسبیح اکبر است.
در تلگرام و اینستاگرام با ما همراه باشید.
namaz_congress